Per minuut racen er wel 50 gedachtes door je hoofd die je lang niet allemaal hardop kunt uitspreken. Maar oh wat wil je soms graag reageren. Slikken en vooral doorgaan. En dat inslikken van woorden hebben we de afgelopen week weer regelmatig moeten doen. En die gesprekken willen we jullie natuurlijk niet ontzeggen.
Maandag
Nathalie wordt gebeld door de eigenaar van een café die grapt: “Nathalie van Amstel. Wat een mooie achternaam heb jij. Hebben we dat heerlijke bier aan jou te danken?” Deze woordgrap heb je vast nog nooit eerder gehoord Nathalie? Gelukkig blijft Nathalie altijd vriendelijk en kan ze er wel om lachen. Je went eraan!
Dinsdag
Suzanne is op zoek naar de crediteurenadministratie van een klant voor een klant en daarvoor moet ze bij Sandy zijn. Of Sandy ook daadwerkelijk haar telefoon opneemt is een ander punt, aldus haar collega. Sandy zit namelijk even op Ibiza…. Oh, tuurlijk, denkt Suzanne in het grijze Nederland. Sommige mensen hebben het tóch net even beter getroffen. Bij Suzanne in haar hoofd schijnt gelukkig ook altijd de zon. Toch?
Woensdag
Het zijn turbulente tijden. Mensen zijn prikkelbaar en vatten betaalherinneringen soms veel aanvallender op dan ze bedoeld zijn. Marianne spreekt veel klanten van klanten. Zo had ze iemand aan de lijn die boos was geworden omdat ze nog maar één termijn van een regeling moest betalen. Ze had onze klant boos opgebeld en gezegd dat ze niets meer hoefde te betalen. Gelukkig was onze klant ook op de hoogte en wist die haar te vertellen dat er nog een klein deel betaald moest worden. Maar waarom werd mevrouw dan zo boos? Ze baalde gewoon enorm dat ze het toentertijd over het hoofd gehad en nu door de sluiting van salon kan ze het niet meer betalen. Marianne toont begrip voor de situatie, luistert naar haar verhaal en denkt mee over een oplossing. Zo komen ze toch samen tot een goede uitkomst. Toon begrip en luister mee dan krijg je veel meer gedaan dan je van tevoren had gedacht.
Donderdag
Een debiteur van voetbalclub A wil de contributie niet voldoen, want hij kan al een hele tijd niet voetballen. Meneer gaf hiervoor de volgende reden: “Als ik een auto koop, dan krijg ik deze geleverd. Als dat uiteindelijk niet gebeurt, dan hoef ik ook niet te betalen”. Erg krom natuurlijk. Dat klopt natuurlijk. Maar als niemand meer contributie betaald aan zijn vereniging, kun je helemaal nooit meer sporten. Dan is de club straks failliet. Veel sportclubs en andere verenigingen hebben helaas nog steeds doorlopende kosten. Corona of niet. We moeten er samen de schouders onder zetten, ook al is het niet altijd leuk en voelt het niet eerlijk.
Vrijdag
Tino wordt teruggebeld door de moeder van B. over wat de stand van zaken is omtrent de openstaande factuur voor de contributie. Wat blijkt? B. is al 34 en regelt zijn sportzaken zelf. Wel weet ze Tino te vertellen dat B. rugpijn had en daarom zijn lidmaatschap opgezegd heeft. Tino vraagt haar of hij een telefoonnummer van meneer mag, zodat hij contact op kan nemen met hem. Hierop antwoordt mevrouw: “B. heeft geen telefoon”. En ook meneer zijn email adres weet ze niet. Ze is zelf namelijk niet zo handig met e-mailen.
Mevrouw geeft aan dat zij het zelf wel even doorgeeft aan B.. Hij zal ons dan wel even bellen. Het blijft bijzonder want hoe kan hij bellen zonder telefoon?
Niet veel later krijgt Tino reactie van B. via de e-mail: “Ik voetbal helemaal niet meer sinds het begin van dit seizoen. Je kunt. Het navragen bij M. Mvg B.
Verstuurd vanaf mijn iPhone”.
B. blijkt dus én een telefoon te hebben én een emailadres. Gelukkig maar voor hem! En voor Tino, die slikt zijn lach in en verwerkt de factuur in het systeem. En door!